Η φίλη μας ΦΑΝΥ ΓΕΩΜΠΡΕ ( https://www.alesarte.com/geombre-fanny.php ) έστειλε το παρακάτω μηνυμα:

Φίλοι μου καλησπέρα! Έχω την χαρά και την τιμή να σας προσκαλέσω στην ομαδική έκθεση ζωγραφικής με τίτλο «Απο-δράσεις» (1 – 16 Αυγούστου 2018) που διοργανώνεται από το Φεστιβάλ Κορώνης στο Μανιατάκειο Ίδρυμα στην Κορώνη Μεσσηνίας. Στην εν λόγω έκθεση συμμετέχω με δύο μου έργα. Από τις 2 Αυγούστου θα βρίσκομαι και εγώ στην Κορώνη.

Όσοι παραθερίζετε λοιπόν κοντά, ελάτε! Σας περιμένω με χαρά!!!
Στείλτε μήνυμα ή πάρτε τηλέφωνο να βρεθούμε!

Ακολουθεί το Δελτίο Τύπου της Έκθεσης
Απο-δράσεις/ Escapes
Το Φεστιβάλ Κορώνης παρουσιάζει, από την 1η έως την 16η Αυγούστου 2018, στο Μανιατάκειο Ίδρυμα στην Κορώνη Μεσσηνίας, την ομαδική έκθεση ζωγραφικής με τίτλο «Απο-δράσεις».
Πρόκειται για μια έκθεση-πρόταση που επιδιώκει να παρέμβει δυναμικά στον τρόπο με τον οποίο ο σύγχρονος άνθρωπος επιχειρεί να ανταπεξέλθει στις πιέσεις και τις επιταγές της καθημερινότητας, με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος καθημερινά καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου, ουσιαστικά επενδύοντας την όποια επιθυμία του για διαφυγή/από-δραση στη σύντομη παύση των καλοκαιρινών διακοπών, που πλέον εκλαμβάνουν μια άλλη διάσταση, αυτήν της «πραγματικής ζωής», την οποία νοσταλγεί και στην οποία προσβλέπει κατά την διάρκεια του υπόλοιπου χρόνου.
Μέσα από τα έργα της έκθεσης, ξεδιπλώνεται μια εναλλακτική πρόταση, αυτή της «απο-δράσης» μέσω της Τέχνης και της θεραπευτικής λειτουργίας της, η οποία δεν δεσμεύεται από τους χωροχρονικούς καταναγκασμούς της καθημερινότητας και επιτρέπει την πρόσβαση σε εικαστικές διαφυγές ενός διαφορετικού χαρακτήρα και αντίληψης, υποδεικνύοντας στην ουσία μια παράλληλη ανάγνωση της πραγματικότητας.
Κάθε έργο της έκθεσης στοιχειοθετεί ουσιαστικά μια διαφορετική οδό ερμηνείας των ίδιων πραγμάτων, όπως την αντιλαμβάνεται ο κάθε δημιουργός, ωστόσο, παραμένει κατ’ ουσίαν και μια πρόταση «από-δρασης» από το ορθολογικό και επιβεβλημένο στο ονειρικό και απελεύθερο. Έτσι, η ελληνικότητα των τοπίων της Φάννυς Γεωμπρέ απηχεί εικαστικά τον λυρισμό των στίχων του Σεφέρη και του Ρίτσου, από τους οποίους η δημιουργός αντλεί την έμπνευσή της, σε αντίθεση με τα έργα της Σοφίας Ροζάκη που αποτελούν προϊόντα βαθιάς ενδοσκόπησης, όπου τον πρώτο λόγο έχει το υποσυνείδητο και οι επιταγές του, οι οποίες στοιχειοθετούνται εντέλει σε αφηγήματα όπου το ονειρικό αναμιγνύεται ανεπαίσθητα με το πραγματικό. Αναδρομή σε εικόνες της παιδικής ηλικίας πραγματοποιούν τα έργα της Κατερίνας Χαδουλού της οποίας η πρόταση για απόδραση αναφέρεται στο χρόνο και όχι στο χώρο, φέροντας έντονο το άρωμα της νοσταλγίας για την αθωότητα και την ανεμελιά. Νοσταλγική και η διάθεση και της Βιργινίας Φιλιππούση αλλά με αναφορές στο αρχαιοοελληνικό παρελθόν ενώ ο Αντώνης Κοσμαδάκης με το έργο του «κλείνει το μάτι» στον θεατή ανακατεύοντας χρώματα και μοτίβα της ποπ αρτ με στοιχεία των βυζαντινών εικόνων. Στον αντίποδα, η Αγγέλα Καράλη επιλέγει στα έργα της να διαλύσει τη φόρμα και να στήσει τη σύνθεση μέσω του χρώματος που την ορίζει ενώ η Φεσατίδου - Ψαρράκη συνδυάζει στα έργα της την απεικόνιση του κλειστοφοβικού τρόπου ζωής, του σύγχρονου τρόπου ζωής, με μια νότα αισιοδοξίας και ένα κάλεσμα απελευθέρωσης που παραπέμπει σε βαθύ και γνήσιο ουμανισμό. Η ανάγκη διαφυγής ορίζει και τις συνθέσεις του Αριστείδη Ζανέλη που στοιχειοθετούν αυτοτελείς εικαστικές δηλώσεις ενώ στα έργα της Κατερίνας Πολυζωϊδη - Μαυρολέων οι αποδράσεις στοιχειοθετούνται μέσα από τις κολοριστικές έκρηξεις του χρωστήρα της. Τέλος, εναλλακτικές προτάσεις αποτελούν τα έργα των Μαρίας Διακοδημητρίου και Νίκου Λεοντόπουλου, με την πρώτη να χρησιμοποιεί το παιχνίδι των πολλαπλών επιπέδων της σύνθεσή της, ως μεταφορά που παραπέμπει στην ουσία στους «λαβυρίνθους» της καθημερινότητας ενώ ο δεύτερος, εξίσου συμβολικά, αποτυπώνει φωτογραφικά, σχεδόν χωρίς χρώμα, την ψυχική διάθεση των ηρώων του.